درباره اورژانس های مامایی چه میدانید؟

انواع اورژانس های مامایی:

1.  پره اکلامپسی و اکلامپسی:                                                                                                                                                                                    پره اکلامپسی یک اختلال مرتبط با بارداری است که با فشار خون بالا و پروتئین در ادرار مشخص می شود. اگر درمان نشود، می تواند به اکلامپسی تبدیل شود، که شکل شدیدی از اختلال است که باعث تشنج می شود. پره اکلامپسی و اکلامپسی از علل اصلی مرگ و میر مادران در سراسر جهان هستند. ماماها می توانند این شرایط را از طریق بررسی های منظم قبل از تولد و نظارت بر فشار خون و سطح پروتئین ادرار تشخیص دهند.

   مدیریت پره اکلامپسی و اکلامپسی شامل بستری شدن در بیمارستان، مصرف دارو برای کاهش فشار خون، پیشگیری از تشنج و زایمان معمولاً از طریق القاء یا سزارین است.

2. خونريزي:                                                                                                                                                                                                       خونريزي خونريزي بيش از حد حين زايمان يا بعد از آن است و علت اصلي مرگ و مير مادران در سطح جهان است.

   ماماها باید در مدیریت خونریزی پس از زایمان (PPH) به سرعت مهارت داشته باشند. مدیریت PPH شامل شروع ماساژ رحم، تجویز اکسی توسین، ارزیابی لخته شدن جفت یا خون و در موارد شدید، مداخله جراحی است.

3. دیستوشی شانه:                                                                                                                                                                                        دیستوشی شانه یک اورژانس نادر اما جدی است .زمانی رخ می دهد که یکی از شانه های  نوزاد هنگام زایمان در کانال زایمان گیر کند. این می تواند باعث فشرده شدن بند ناف و منجر به کمبود اکسیژن و آسیب مغزی شود.ماماها باید در شناسایی عوامل خطر برای دیستوشی شانه مانند دیابت بارداری، چاقی مادر و سابقه دیستوشی شانه در بارداری قبلی مهارت داشته باشند.مدیریت دیستوشی شانه شامل مانورهایی برای جابجایی شانه است، مانند مانور مک رابرتس و فشار فوق عانه.
4. افتادگی بند ناف:                                                                                                                                                                                            افتادگی بند ناف زمانی رخ می دهد که بند ناف از دهانه رحم قبل از نوزاد بیفتد و باعث فشرده شدن و کمبود اکسیژن شود. ماماها باید مراقب عوامل خطر مانند زایمان زودرس، چند قلو باری و ارائه نادرست باشند.

   درمان افتادگی بند ناف شامل قرار دادن مادر در وضعیت زانو- قفسه سینه برای کاهش فشار روی بند ناف و انجام سزارین اورژانسی است.

5. آمبولی مایع آمنیوتیک:                                                                                                                                                                                        آمبولی مایع آمنیوتیک یک اورژانس نادر اما تهدید کننده زندگی است که زمانی رخ می دهد که مایع آمنیوتیک یا سلول های جنین وارد جریان خون مادر شده و باعث واکنش آلرژیک می شود. ماماها باید از عوامل خطر مانند سن بالای مادر، چند برابری و زایمان زودرس آگاه باشند. مدیریت آمبولی مایع آمنیوتیک شامل انتقال سریع به بیمارستان، حمایت تنفسی و گردش خون و درمان علامتی است.
6. فروپاشی مادر:                                                                                                                                                                                              فروپاشی مادر یک رویداد ناگهانی و غیرمنتظره در طول زایمان یا دوره پس از زایمان است که می تواند ناشی از علل مختلفی مانند ایست قلبی، خونریزی یا سپسیس باشد. ماماها باید در زمینه احیای قلبی ریوی (CPR) آموزش ببینند و تجهیزات اورژانسی مانند دفیبریلاتور و اکسیژن در دست داشته باشند.

   مدیریت فروپاشی مادر شامل شروع CPR، تماس با خدمات اورژانس و انتقال زن به بیمارستان برای مدیریت بیشتر است.

7. احیای نوزادان:                                                                                                                                                                                                  احیای نوزادان یک اورژانس حیاتی است که ممکن است در صورتی که نوزاد با ناراحتی تنفسی متولد شود یا نتواند خود به خود نفس بکشد، مورد نیاز باشد. ماماها باید در زمینه احیای نوزادان آموزش ببینند و تجهیزات مناسب مانند کیسه و ماسک، ساکشن و اکسیژن در دست داشته باشند. 
8. پریشانی جنینی:                                                                                                                                                                                              ناراحتی جنینی وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که جنین اکسیژن کافی دریافت نمی کند و نیاز به زایمان فوری است. ماماها می توانند از طریق پایش ضربان قلب جنین در حین زایمان، ناراحتی جنین را تشخیص دهند. مدیریت ناراحتی جنین شامل زایمان فوری نوزاد، معمولاً از طریق القاء یا سزارین است.
9. عفونت‌های پس از زایمان:                                                                                                                                                                              عفونت‌های پس از زایمان، مانند آندومتریت و سپسیس. اینها از عوارض جدی هستند که ممکن است بعد از زایمان رخ دهند. ماماها باید از علائم و نشانه های عفونت های پس از زایمان مانند تب، درد شکم و ترشحات بدبو آگاه باشند.مدیریت عفونت های پس از زایمان شامل تشخیص سریع و درمان با آنتی بیوتیک خواهد بود.